Uzak mesafeli ilişkiler, aşkın sınır tanımadığına dair romantik bir fikirle başlasa da, her ilişki kadar karmaşık ve sorunları oldukça girift. İnsanlar farklı şehirlerde, hatta kıtalarda yaşarken ilişkilerini yürütmeye devam ettiler. Atalarının mektupla yürüttüğü ilişkileri FaceTime ile beslediler. Eğitim, kariyer ya da beklenmedik hayat koşulları, partnerleri fiziksel olarak ayırsa da duygusal bağları sık sık daha güçlü hale getiriyor ya da onarılmaz bir şekilde ayırıyor.

Daha önce bu durumla karşılaşmamış; yani iki ayrı şehirde, ülkede ya da kıtada bir ilişki yaşamamış kişiler, bu ilişkileri yürütmenin neredeyse imkansız olduğunu düşünse de uzak mesafe ilişki yaşayan çiftler, bu deneyimin kendilerini daha olgun, sabırlı ve anlayışlı hale getirdiğini sık sık dile getiriyor ya da oturmuş bir ilişki savını öne sürüyor. Bu yazı için uzak mesafe ilişkisi deneyimi yaşayan, mutlu sonu gören ya da göremeden dağılıp giden kişilerden bolca görüş aldım, ancak çok azı kendi isimlerini kullanmak istedi. Nedeni ise araya ne kadar mesafe girip bazılarının yolları ayrılsa da, tek söz hakkının onlarda olmadığı hissine kapılmaları. Yine de gördüğüm tablo parlak mıydı, tartışılır. Aynı benim deneyimlediğim gibi...