Tanınıyor olmanın en sevdiğin ve sana en garip gelen tarafı ne?

En sevdiğim tarafı, nereye gitsen her yerde bir tanıdığın varmış gibi hissettirmesi. Alakasız yerlerde bile sanki her zaman orada yaşıyormuşsun gibi, “Aaa! N’aber?” diye selam verip geçiyorsun. Sanki yıllardır cezaevindeymişim de, İstanbul’da bir namım varmış ve yıllar sonra çıkmışım, hala beni tanıyorlarmış gibi hissediyorum. Güzel bir şey bu. Sevgiyi ve saygıyı hissetmek her zaman motive ediyor. Demek ki iyi şeyler yapıyorum ve güzel yaklaşıyorlar, diyorsun. En garip yanı da bu aslında. Her yerde bir tanıdığının olduğunu hissetmek, birilerini görmek bir yandan da garip.