DOT’taki in-yer-face oyunlarınız ile sence tiyatroya bakış açısında neleri değiştirdiniz?

Bir barikatı yıktık. Çarpıp düşme ihtimalimiz de çok yüksekti, fakat risk almadan kalıcı olmak mümkün değil. Şimdilerde daha net görüyorum değişimi. Mekan seçimi, tasarımı, bilet politikası, tanıtım tercihi, seyirciyle iletişimden başlayıp oyun seçimi ve sahnelemesinde radikal seçimler yapmak için çok öfkeli ve cesur dönemlerimizdi. Dönemin bu radikal iddiaya da hazır olması, çok kısa sürede başarı getirdi. En önemlisi, tiyatro sanatının bir altkültürleşme alanı olabileceğini gösterdik. Seyirci kendi sesini yükseltti DOT’ta. Yenilik ve yeni bir enerjiyi arzuladığını gösterdi.